E-BOOKS

الأمير الصغير
→Der kleine Prinz

أنطوان دو سانت اكزوبري
→Antoine de Saint Exupéry 

إلى ليون فيرس
→WERTHOVI

أقدم اعتذاري للأطفال لأني أهديت هذا الكتاب لأحد من الكبار
→Odpusťte, děti, že jsem věnoval tuto knihu dospělému! 

:لكن لي عذري الجاد في هذا
→Mám závažnou omluvu: 

ألا وهو أن هذا الشخص من الكبار هو أفضل صديق لي في هذا العالم
→ Ten dospělý je můj nejlepší přítel. 

ولي عذر آخر
→ Mám ještě jednu omluvu:

أن هذا الشخص من الكبار بوسعه أن يتفهم كل شيء، بما فيه كتب الأطفال
→ten dospělý dovede všechno pochopit, dokonce i knihy pro
děti.

ولي عذر ثالث
→A mám ještě třetí omluvu: 

أن هذا الشخص من الكبار يسكن في فرنسا حيث يعاني من الجوع والبرد 
→ten dospělý bydlí ve Francii, trpí tam hladem a zimou.

وهو بحاجة لمن يواسيه
→Velice potřebuje, aby ho někdo potěšil.

ولكن، إن لم تكفي كل هذه الأعذار، فإني أرغب تقديم هذا الكتاب لهذا لطفل الذي كانه يوماً ذاك الإنسان
الكبير
→Nestačí-li všechny tyhle omluvy, rád věnuji tuto knihu dítěti, kterým kdysi ten dospělý byl. 

لأن كل الكبار كانوا ذات يوم أطفالاً
→Všichni dospělí byli nejdříve dětmi. (Ale málokdo se na to pamatuje.)

لذلك أصحح إهدائي الذي أقدمه 
→Opravuji tedy své věnování:

إلى ليون فيرث حين كان طفلاً صغيراً
→LÉONU WERTHOVI, KDYŽ BYL MALÝM CHLAPCEM

رأيت، وأنا في السادسة من عمري، صورة رائعة في كتاب عن "الغابة العذراء" يدعى "قصص حقيقية"
→Když mi bylo šest let, viděl jsem jednou nádherný obrázek v knize o pralese, která se jmenovala Příběhy ze života. 

وكانت الصورة تمثل ثعباناً (بوا) يبتلع وحشاً
→Na obrázku byl hroznýš, jak polyká šelmu.

في أعلى الصفحة نسخة عن تلك الصورة
→Tohle je kopie kresby:

وقرأت في الكتاب: "أن الثعابين تبتلع فريستها بالكامل، من دون أن تمضغها
→V knížce stálo: „Hroznýši svou kořist nežvýkají, polykají ji celou. 

حركة ونامت مدة ستّة أشهر حتى تنتهي من هضمها
→Potom se nemohou ani hnout a celého půl roku spí a tráví.“

وبعد أن فكرت ملياً فيما يقع في الغابات من الحوادث أخذت قلماً فيه رصاصة ملونة وخططت أول رسم
→Hodně jsem tehdy přemýšlel o dobrodružstvích v džungli a také se mně podařilo nakreslit pastelkou první kresbu. 

Meine Zeichnung Nr. 1. 
→Kresbu číslo 1. 

Il était comme ça :
→Vypadala takhle:

ثم أريتُ باكورة فنّي الكبار من الناس (أعني الكبار في السن) وسألتهم قائلاً
أما يخيفكم هذا الرسم؟
→Ukázal jsem své veledílo dospělým a ptal jsem se jich, nahání-li jim má kresba strach.

فأجابوا: متى كانت القبعة تخيف الناس؟
→Odpověděli mi: „Proč by klobouk naháněl strach?“

ما كان رسمي يمثّل قبعة بل ثعباناً يهضم فيلاً
→Ale on to nebyl klobouk. 
Byl to hroznýš, jak zažívá slona. 

ثم رسمت باطن الثعبان عسى أن يفهم الكبار فإنهم في
→Nakreslil jsem tedy vnitřek hroznýše, aby to dospělí 
pochopili.

حاجة دائمة إلى الإيضاح. وكان رسمي الثاني كما ترى
→Oni totiž potřebují vždycky nějaká vysvětlení. Má kresba
číslo 2 vypadala takhle:

فلما أبرزته لكبار الناس تنصحوا لي بأن أدع جانباً رسم الثعابين من الخارج والباطن وقالوا: الأفضل لك
أن تعنى بدرس الجغرافية والتاريخ والحساب وقواعد اللغة، فأهملت
→Dospělí mi však poradili, aby nechal toho kreslení otevřených 
a zavřených hroznýšů a zajímal se raději o zeměpis, počty a mluvnici. Tak se stalo, že jsem se v šesti letech vzdal skvělé
malířské kariéry.

وأنا في السادسة من عمري، مستقبلاً
باهراً في فن التصوير لأن رسمي الأول والثاني لم يروقا كبار السن
→Tak se stalo, že jsem se v šesti letech vzdal skvělé malířské kariéry.
Neúspěch mé kresby číslo 1 a kresby číslo 2 mě odradil.

إن هؤلاء الكبار لا يدركون شيئاً من
تلقاء نفوسهم فلا بد للصغار من أن يشرحوا لهم ويطيلوا الشرح ويكرروا
ولا يخفى ما في هذا من التعب
والعناء.
→Dospělí sami nikdy nic nechápou a děti to hrozně unavuje, 
stále a stále jim něco vysvětlovat. 

اضطررت إلى اختيار مهنة أخرى، فتعلّمت قيادة الطائرات و طرت هنا و هناك في مختلف أنحاء
العالم
→Musel jsem si tedy vybrat jiné povolání a naučil jsem se řídit letadlo.

 ومما لا ريب فيه أن الجغرافية كانت لي خير معوان في طيراني، فكنت أفرق ،لأول وهلة، و من دون أي
تردد، بين بلاد الصين و أريزونا 
→Létal jsem tak trochu po celém světě. A pravda je, že mi 
zeměpis hodně posloužil.
Dovedl jsem na první pohled rozeznat Čínu od Arizony.

 و في هذا فائدة جلّى ولا سيما إذا ضلّ الطائر طريقه في الليل
→Je to velice užitečné, když člověk v noci zabloudí.

ولابست كبار الناس ملابسة حميمة، غير
أن سوء رأيي فيهم لم يتبدل تبدلاً يذكر
→A tak jsem se v životě setkal se spoustou vážných lidí.

ولابست كبار الناس ملابسة حميمة
→Žil jsem hodně s dospělými, poznal jsem je velice zblízka. 

غير أن سوء رأيي فيهم لم يتبدل تبدلاً يذكر
→Ale mé mínění o nich se valně nezměnilo.

أن سوء رأيي فيهم لم يتبدل تبدلاً يذكر.
كنت إذا لقيت أحدهم وبدا أنه على شيء من صفاء الذهن امتحنته بالرسم الأول الذي احتفظت به
→Když jsem mezi nimi potkal někoho, kdo se mi zdál trochu bystrý, ověřil jsem si na něm svou zkušenost s kresbou číslo 
1, kterou mám stále schovanou.

لأرى مقدار ما عنده من الفطنة
→ Chtěl jsem vědět, je-li opravdu chápavý.

''والإدراك، فإذا قال : ''هذي قبعة
→Ale vždycky mi odpověděl: „To je klobouk.“

أضربت عن الكلام على الثعابين و الغابات العذراء و النجوم
→Nepovídal jsem mu tedy ani o hroznýších, ani o pralesích, 
ani o hvězdách.

وإنحططت إلى مستوى فهمه فحدثته عن "البردج" وعن "الغولف" وعن ربطة العنق
→Přizpůsobil jsem se mu. Mluvil jsem s ním o bridži, golfu, politice a o kravatách. 

 وفي السياسة، فيسر سروراً كثيراً لتعرفه إلى رجل على هذا الجانب من التعقل
→ A dospělý byl velice spokojen, že poznal tak rozumného
člověka.

                                           - II -

و ظللت هكذا وحيداً لا أجد من أتحدث إليه حديثاً صادقاً حتى اليوم الذي تعطلت فيه 
طائرتي في الصحراء و قد مر على هذا الحادث ست سنوات
→Tak jsem žil sám a neměl jsem nikoho, s kým bych si mohl opravdu popovídat. Tu se mi jednou před šesti lety v poušti 
na Sahaře porouchal motor. 

وكان العطل في المحرك
→Něco se v něm polámalo. 

و لم يكن في الطائرة، ميكانيكي و لا ركاب، فتأهبت لإصلاح
 العطل بنفسي على ما في إصلاحه من الصعوبة على أن في
→A poněvadž jsem neměl s sebou mechanika ani cestující, 
chtěl jsem se do té nesnadné opravy pustit sám.

إخفاقي أو نجاحي موتي أو حياتي 
→Byla to pro mne otázka života nebo smrti.

ولم يكن لدي من الماء إلا ما يكفيني مدة ثمانية أيام
-Měl jsem pitnou vodu sotva na týden.

نمت في الليلة الأولى على الرمل و بيني و بين أقرب بلد آهل ألف ميل
→První večer jsem tedy usnul v písku, na tisíc mil daleko od jakékoliv obydlené končiny. 

فكنت في عزلتي أشد انفراداً ارسم لي إذا شئت من غريق على طوف في عرض
 المحيط
→Byl jsem opuštěnější než trosečník na voru uprostřed oceánu. 

و شد ما كانت دهشتي عندما استيقظت في الصباح على صوت
→Dovedete si proto představit, jaké bylo mé překvapení, když 
mě na úsvitě probudil zvláštní hlásek:

 ارسم لي إذا شئت، خروفاً
→„Prosím pěkně ... nakresli mi beránka...“

قلت: ماذا؟
→„Cože?“

قال: صور لي خروفاً
→„Nakresli mi beránka...“

فاستويت على قدمي مذعوراً كمن أنقضت عليه الصاعقة
→Vyskočil jsem, jako by do mne hrom uhodil.

وأخذت أفرك عيني
→Dobře jsem si protřel oči. 

 ثم نظرت فإذا ولد صغيرغريب الهيئة يحدق إلي بإنعام ورصانة
→Pozorně jsem se podíval a spatřil jsem prazvláštního 
človíčka, který si mě vážně prohlížel.

وقد صورته فيما بعد صوراً عديدة غير أن الصورة التي ترى
هي أفضلها
→Toto je jeho nejlepší portrét, jaký se mi podařilo později nakreslit.

Aber das Bild ist bestimmt nicht so bezaubernd wie das 
Modell. 
→لكنها هيهات أن تدانيه فتوناً و جمالاً

Ich kann nichts dafür.
→ وما يرجع إلي الذنب في تقصيري فإن

الكبار قد ثبطوا عزيمتي عن مسلك التصوير يوم كنتُ في السادسة من عمري، 
رسم الثعابين من ظاهرها و باطنها من هذا الفن سوى وما كنت تعلمت
→Dospělí mě odradili od malířské kariéry, když mi bylo šest let, 
a proto jsem se nenaučil kreslit nic jiného než zavřené a 
otevřené hroznýše.

نظرت إلى هذه الـ"رؤيا" بعينين ملؤهما الدهشة والحيرة
→Udiveně jsem se díval na ten zjev.

ولا غرابة فأنا على بعد ألف ميل عن كلّ ناحية
 معمورة وما من شيء يدل على أن هذا الولد ضلطريقه أو أنه يهلك جوعاً أو عطشاً أوأنه يموت عياء
→Považte jen, že jsem byl na tisíc mil od jakéhokoliv 
obydleného kraje.

وما من شيء يدل على أن هذا الولد ضلّ طريقه أو أنه يهلك جوعاً أو عطشاً أو أنه يموت عياء
→A můj človíček nevypadal, jako by zabloudil ani 
jako by byl na smrt unavený nebo vyhladovělý, polomrtvý žízní nebo na smrt vylekán.

أو خوفاً، و ما من شيء ينبئ أنه ضائع في قلب هذه الصحراء على بعد ألف ميل عن كلّ بلد آهل
→Vůbec nevypadal jako dítě ztracené v poušti, na tisíc mil 
daleko od nějakého obydleného kraje.

ولما عاد إلي روعي واستطعت الكلام قلت
→Když jsem konečně byl schopen promluvit, řekl jsem mu:

وأنت... ماذا تصنع هنا؟
→„Ale ... co tu děláš?“

فلم يجب على سؤالي بل كرر علي طلبه الأول وكأنّه يعلّق عليه أهمية كبيرة
قال
→A tu mi docela tiše, jako něco nesmírně vážného, opakoval:

أرسم لي، إذا شئت، خروفاً
→„Prosím pěkně ... nakresli mi beránka...“

فحيال هذا السر الغامض الذي أثّر في نفسي تأثيراً بليغاً ما جرؤت على عصيان أمره بل تأهبت لتلبيته
→Když stojíme před příliš velkou záhadou, neodvážíme se neuposlechnout. 

على ما فيه من الغرابة في مكان يبعد ألف ميل عن كلّ بلدِ معمور وعلى ما يحيق بي 
من خطر الموت فأخرجت من جيبي ورقة و قلم الحبر
→Ačkoli se mi to zdálo zde - na tisíce mil ode všech 
obydlených míst a v nebezpečí smrti nesmyslné, vytáhl jsem 
z kapsy list papíru plnící pero. 
ثم ذكرت أنّي درست على الأخص الجغرافية و التاريخ و الحساب
و قواعد اللغة. فقلت للولد الصغير بنبرة فيها شيء من الامتعاض: إنّي لا أحسن الرسم
→Ale tu jsem si vzpomněl, že jsem studoval především 
zeměpis, dějepis, počty a mluvnici, a řekl jsem človíčkovy 
(trochu mrzutě), že neumím kreslit.

فقال: 
لا بأس في ذلك. ارسم لي خروفاً
→Odpověděl mi:
„To nevadí. Nakresli mi beránka.“

و لم أكن رسمت من قبل خروفاً فرسمت له أحد الرسمين اللذين في متناول قلمي
→Poněvadž jsem nikdy nekreslil beránka, nakreslil jsem mu jednu z těch dvou kreseb, které jsem uměl.

وهو رسم الثعبان في هيئته الخارجية. وما أشد ما كانت دهشتي عندما سمعت الولد يقول
→Obrázek zavřeného hroznýše. A užasl jsem, když jsem slyšel, 
jak mi ten človíček povídá:

لا، لا. أنا ما أردت فيلاً في ثعبان فالثعبان شديد الخطر، أما
 الفيل فيضيق به موطني. إن موطني صغير، صغير جداً
→„Ale ne, já nechci slona v hroznýši. Hroznýš je moc 
nebezpečný a slon zabere hodně místa. U mne doma je 
všechno malinké.

أنا بحاجة إلى، خروف
→Potřebuji beránka. 

→فأرسم لي خروفا
→Nakresli mi beránka.“

فرسمت له خروفاً
→Tak jsem tedy kreslil.

فأنعم النظر فيه ثم قال
→Díval se pozorně a řekl:

لا، لا. هذا خروف مريض. وقد تفاقم مرضه فأرسم لي غيره
→„Ne! Tenhle je už moc nemocný. Udělej mi jiného.“

فرسمت له غيره
→Nakreslil jsem tento obrázek:

فابتسم ابتسامة حلوة وقال مترفّقاً بجهلي
→Můj přítel se mile, shovívavě usmál:

ألا ترى ... ليس هذا خروفاً. هذا كبش ذو قرنين
→„Ale podívej se ... to není beránek, to je beran. Má rohy...“

فلم يرض عنه بل رفضه كما رفض الخروفين السابقين وقال
→Tak jsem kresbu znovu předělal. On ji však zase odmítl jako 
ty předcházející:

هذا خروف قد شاخ وأنا أريد خروفاً فتياً يعمر طويلاً
→„Ten je moc starý. Já chci takového, aby dlouho žil.“

ففرغ عندئذٍ صبري وكنت أنوي الإسراع في تفكيك
المحرك فخربشت له الصورة التي ترى وقلت
→A tu, protože jsem ztratil trpělivost a protože jsem spěchal, abych se co nejdřív pustil do rozebírání motoru, načmáral 
jsem tuhle kresbu: A prohlásil jsem:

هذا هو الصندوق
→„To je bedýnka.

ما الخروف ففي داخله
→Beránek, kterého chceš, je uvnitř.“

ونظرت إليه فإذا وجهه يتهلّل حبوراً، فعجبت لأطوار
هذا الولد الذي جعل نفسه حكماً في تصويري. ثم قال
→Ale byl jsem velice překvapen, když se obličej malého soudce rozzářil.

هذا ما كنت أبتغي. ولكن أتراه يحتاج إلى كثير من العشب؟
→„Právě tak jsem to chtěl. Myslíš, že ten beránek bude potřebovat hodně trávy?“

قلت: ولماذا؟
→„Proč?“

قال: لأن موطني صغير جداً
→„Protože u mne doma je všechno malinké...“

قلت: مهما كان صغيراً فكن على يقين من أن عشبه يكفيه فإني أعطيتك خروفاً على غاية من الصغر
→„Jistě to postačí. Dal jsem ti docela malého beránka.“

فحنا رأسه على الرسم وقال 
→Sklonil se nad kresbu.

لا أراه صغيراً بقدر ما تتوهم ... أنظر فإنه قد نام
→„No, není tak moc malý ... Jé, podívej se, on usnul...“

هكذا عرفت الأمير الصغير
→A tak jsem se seznámil s malým princem.

                                             - III -

قضيت مدة طويلة قبل أن أعرف من أين كان مجيئه
→Dlouho to trvalo, než jsem pochopil, odkud přichází.

فإن هذا الأمير الصغير كان يلقي علي الكثير من الأسئلة و
 لا يصغي إلى ما أطرح عليه منها  
→ Zdálo se, jako by malý princ, který se mě stále na něco vyptával, moje otázky nikdy neslyšel.

لا يصغي إلى ما أطرح عليه منها وما عرفت عنه ما عرفت إلاّ من
خلال ألفاظ كان ينطق بها مصادفة
→Všechno mi poznenáhlu objasnila jen slova náhodně pronesená.

ومن ذلك أنّه عندما رأى طائرتي لأول مرة (لا أرسم الطائرة فر
سمها معقد يعجز عنه سمها معقد يعجز عنه قلمي) سألني قائلاً
→Tak když jsem poprvé spatřil mé letadlo (nebudu kreslit 
letadlo, je to pro mne příliš složité), zeptal se mě:

ما هذا الشيء الذي أرى؟
→„Co to je za věc?“

"That is not an object. It flies. It is an airplane. It is my airplane." 
→„To není věc. To létá. Je to letadlo ... Moje letadlo.“

And I was proud to have him learn that I could fly. 
→A byl jsem hrdý, že mohu říci, že létám. A tu zvolal:

فصاح عندئذٍ
ماذا! أتكون هبطت من السماء؟
→A tu zvolal:
„Jejda. Ty jsi spadl z nebe!“

قلت متواضعاً: نعم
→„Ano,“ odpověděl jsem skromně.

زه. زه. هذا أمر غريب
→„Jé, to je divné...“

ثم ضحك الأمير الصغير ضحكة صافية امتعضت منها امتعاضاً كثيراً فأنا أكره الاستخفاف بما ينزل بي
 من المصائب
→A malý princ se roztomile zasmál. To mě hrozně pohněvalo. 
Chci, aby se mé nehody braly vážně.

 ثم أردف قائلاً
→ Potom dodal:

 وأنت أيضاً أتيت من السماء! فمن أي الكواكب أنت؟
→„Tak ty taky přicházíš z nebe! Z které planety?“

فعلى ضوء كلامه هذا انكشف لي شيء من سر
 وجوده في تلك الصحراء فبادرته قائلاً
→Hned mi svitlo trochu světla do záhady jeho příchodu a rychle jsem se otázal:

أتكون هبطت من أحد الكواكب ؟
→„Ty tedy přicházíš z jiné planety?“

فلم يجب و أخذ يهز رأسه هزاً وئيداً وينظر إلى طائرتي ثم قال
→Neodpověděl mi. Zavrtěl mírně hlavou a stále se díval na mé letadlo:

ما أراك تستطيع المجيء من بلد قصي على مثل هذه الطائرة
→„Pravda, na tomhle jsi nemohl přijít z moc velké dálky...“

ثم استسلم لبحران متماد
→A nadlouho se ponořil do snění.

ولما آب من بحرانه أخرج الخروف من جيبه وجعل ينظر إلى "كنزه" ويتأمله
تأملاً عميقاً
→Potom vyndal mého beránka z kapsy a zabral se do pozorování svého pokladu.

إن ما فاه به الأمير الصغير عن "الكواكب الأخرى" أثار فضولي وزاد في حير
→Dovedete si představit, jakou zvědavost ve mně probudila jeho zmínka o jiných planetách.

تي فحاولت أن أعرف عنه
→Pokusil jsem se proto dovědět se o tom více.

من أين جئت يا عزيزي الصغير؟ وأين موطنك؟ وإلى أين تذهب بالخروف؟
→„Odkud přicházíš, človíčka? Kde je to tvé doma? Kam chceš odvést svého beránka?“

ففكر قليلاً ثم قال
→Na chvíli se zamyslil a pak odpověděl:

من حسنات هذا الصندوق الذي أعطيتني إياه إنه يصلح أن يكون له مأوى في الليل
→„Dobře, že jsi mi dal tu bedýnku, v noci to bude jeho domeček...“

هذا مما لا ريب فيه. وإنّي لأعطيك إن كنت لطيفاً، حبلاً لتربطه في النهار ثم وتداً
→„Ovšem. A budeš-li hodný, dám ti také provázek, abys ho mohl ve dne přivázat. A kolík.“

وكأنّه اغتاظ مما عرضت عليه فقال
→Zdálo se, že tento návrh malého prince zarazil.

أيربط الخروف ؟ إنّها لفكرة غريبة
→„Přivázat? To je ale podivný nápad!“

قلت: إن لم تربطه ذهب في كلّ مذهب وضاع
→„Víš, když ho neuvážeš, půjde, kam mu napadne, a ztratí se.“

فأغرب صديقي الصغير ضحكاً ثم قال
→Můj přítel se znovu zasmál:

وأين تراه يذهب؟
→„A kampak by šel?“

قلت: يذهب في كلّ مذهب، يذهب تواً في اتجاه وجهه
→„Kamkoli. Stále rovně...“
Tu malý princ vážně poznamenal: 

لا بأس في ذلك فإن موطني على غاية من الصغر
→ „To nevadí, u mne je to velice malé!“

ثم أردف بصوت فيه بعض الكآبة
→A tak trochu smutně dodal:

 من سار في اتجاه وجهه لا يبعد كثيراً
→– Если идти все прямо да прямо, далеко не уйдешь…

                                          - IV -

وعرفت هكذا شيئاً آخر ذا شأن عن كوكبه وهو أن هذا
الكوكب يكاد حجمه لا يتجاوز حجم بيت من البيوت
→Tak jsem se dověděl druhou velmi důležitou věc: že totiž planeta, odkud pochází, je sotva větší než dům.

وما كنت لأعجب لهذا الأمر، 
→To mě nemohlo příliš překvapit. 

ففي الفضاء ما عدا السيارات الكبرى التي سميت بأسمائها كالأرض
والمشتري والزهرة والمريخ، مئات من السيارات الأخرى، بعضها على جانب من 
الصغر يصعب معه رؤيتها حتّى بالمجهر
→Dobře jsem věděl, že kromě velkých planet, jako jsou Země,
Jupiter, Mars, Venuše, které dostaly jméno, existují ještě stovky jiných, které jsou někdy tak malé, že dá hodně práce spatřit 
je aspoň dalekohledem. 

سيارة منها أعطاها بدل الاسم
→Když hvězdář takovou planetu objeví, dá jí místo jména 
číslo. 

رقماً فدعاها مثلاً السيارة رقم 3251 
→Nazve ji například asteroidem 3251.

فإذا اكتشف فلكي أعتقد أن الكوكب الذي جاء منه الأمير الصغير
612  هو الكوكب رقم ب  
ويرتكز اعتقادي على أسباب وجيهة
→Mám vážné důvody domnívat se, že planeta, odkud přišel malý princ, je planetka B 612.

 فإن هذا الكوكب لم ير في المجهر إلا مرة واحدة في سنة 1909 وكان الذي رآه فلكيا تركيا
→Jen jednou ji uviděl dalekohledem v roce 1909 nějaký turecký hvězdář. 

أثبت الفلكي اكتشافه بأدلّة قاطعة في مؤتمر فلكي دولي غير أنّه لم
→Podal tehdy o svém objevu obsáhlý výklad s ukázkami 
na mezinárodním astronomickém kongresu.

 يجد من يصدقه لأنّه كان مرتدياً ثياباً، تركية
→Ale nikdo mu nevěřil, protože byl nezvykle oblečen. 

وهذا دأب الكبار فما الحيلة؟
→Dospělí jsou už takoví.

ثم إنّه، لحسن طالع الكوكب رقم ب 612 ،قام في تركيا "دكتاتور" فرض على الشعب، تحت طائلة الموت
→Naštěstí pro dobrou reputaci planetky B 612 přinutil jeden turecký diktátor svůj lid pod trestem smrti, aby se oblékal po evropsku.

ارتداء الألبسة الأوروبية، فارتدى الفلكي التركي لباساً أوروبياً أنيقاً، وأدلى في سنة 1920 ببيانه
→Hvězdář předvedl svůj výklad znovu v roce 1920
ve velmi elegantním fraku. 

وأدلّته عن اكتشافه، فأنضم الجميع إلى رأيه هذه المرة
→A tentokrát mu všichni dali za pravdu.

قصصت عليكم قصة الكوكب رقم ب 612 بتفاصيلها وأطلعتكم على
→Vyprávěl jsem vám tyto podrobnosti o planetce B 612 a 
pověděl jsem vám její číslo jen kvůli dospělým. 

رقمه وذلك لأن الكبار يحبون الأرقام
→Dospělí si potrpí na číslice.

فإذا حدثتهم عن صديق عرفته حديثاً أغفلوا مزاياه الجوهرية و
→Když jim vypravujete o novém příteli, nikdy se vás
nezeptají na věci podstatné. 

لم يسألوك عن رقّة صوته ولا عما يؤثر
→Nikdy vám neřeknou: „Jaký má hlas?

من الألعاب ولا عن رغبته في جمع الفراشات
→Které jsou jeho oblíbené hry? Sbírá motýly?“

بل يسألونك في أية سنة هو، وكم عدد إخوته، وكم وزنه وكم يربح أبوه؟
→Místo toho se vás zeptají: „Jak je starý? Kolik má bratrů? Kolik váží? Kolik vydělává jeho otec?“

فإذا عرفوا كل هذا اعتقدوا أنّهم عرفوه
→Teprve potom myslí, že ho znají. 

وإذا قلت للكبار
→Řeknete-li dospělým: 

→رأيت بيتاً جميلاً مبنياً بالقرميد الأحمر و على نوافذه الرياحين وعلى سطحه الحمائم
...
عجزوا عن تمثّل ذلك البيت
→„Viděl jsem krásný dům z červených cihel, za okny muškáty a 
na střeše holuby...“, nedovedou si ho představit.

فإذا أردت الإيضاح وجب عليك أن تقول "رأيت بيتاً قيمته ألف دينار
→Musíte jim říci: „Viděl jsem dům za sto tisíc franků.

فيصيحون قائلين  
"ما أجمل هذا البيت!"
→hned zvolají: „Ach, to je krása!“

وإذا قلت لهم
→A tak řeknete-li jim: 

دليلي على أن هذا الأمير الصغير قد وجد حقّاً هو
أنه كان فاتن الطلعة وأنه كان يضحك وأنه كان يريد خروفاً
→ „Důkazem, že malý princ skutečně existoval, je to, že byl rozkošný, že se smál a že chtěl beránka. 

ومجرد أنه يريد خروفاً دليل على وجوده
→Chce-li někdo beránka, je to důkazem, že žije“

إذا قلت لهم ذلك هزوا أكتافهم ورفعوها وقالوا: أنك ولد صغير
→, pokrčí rameny a budou s vámi jednat jako s dítětem. 

 أما إذا قلت لهم: "إن الكوكب الذي جاء منه الأمير هو الكوكب رقم ب 612 "اقتنعوا 
بكلامك وتركوك وشأنك ولم يزعجوك بأسئلتهم
→ Řeknete-li jim však: „Planeta, odkud pocházel, je asteroid
B 612“, tu je přesvědčíte a dají vám pokoj s otázkami. 

هم على هذا الدأب فلا لوم عليهم وما على
→Jsou už takoví! Nesmíme se na ně zlobit. 

الأولاد إلا أن يتجملوا ويعاملوا الكبار بالحلم والصبر
→ Děti musí být k dospělým hodně shovívavé.

هذا هو الواقع أما نحن فنفهم معنى الحياة، ولا غرابة في أن نستخف بالأرقام
→Ovšem my, kteří chápeme život, nestaráme se vůbec o čísla.

كنت أود لو بدأت هذه القصة كما تبدأ قصص الجنيات
→ Byl bych rád začal vyprávět tento příběh tak, jak začínají pohádky.

فأقول
→Byl bych rád řekl: 

كان في قديم الزمان أمير صغير يقطن كوكباً لا يزيد حجمه عن حجم الأمير إلا قليلاً. 
وكان بحاجة إلى صديق
→„Byl jednou jeden malý princ. Bydlil na jedné planetě a ta 
byla o málo větší než on sám. A ten malý princ potřeboval
přítele...“

فلو بدأت قصتي هكذا لكانت في رأي من يفهمون معنى الحياة، أقرب إلى الصواب والحقيقة
→Tomu, kdo chápe život, by se to zdálo mnohem pravdivější.

أنا لا أحب أن يقرأ الناس كتابي قراءة طائشة
→Nechci totiž, aby se má kniha četla lehkovážně.

و أن يستخفوا به، فإني أحس غماً شديداً عند كتابة هذه الذكريات
→Je to pro mne velmi bolestné, když mám vypravovat tyto vzpomínky.

مرت ست سنوات على فراق صديقي وذهابه بالخروف الذي رسمته له
→Je tomu již šest let, co můj přítel odešel s beránkem.

فإن وصفته هنا فما ذلك إلا خوف نسيانه
→Snažím-li se ho tu popsat, dělám to proto,abych na něho nezapomněl.

ومن المؤسف أن ينسى الصديق صديقه
→Je smutné zapomenout na přítele. 

الأصدقاء قليل، وقلّ من له صديق
→Každý nemá přítele.

وقد أُصبح غداً كالكبار من الناس الذين لا يهتمون لغير الأرقام
→A mohu se stát jednou takovým jako dospělí, kteří se už nezajímají o nic jiného než o číslice.

فلهذي الأسباب جميعاً اشتريت علبة صباغ وأقلاماً
→ Proto jsem si tedy koupil krabici barev a tužky.

وعدت إلى التصوير، وقد وجدت صعوبة في
 العودة إلى هذا الفن بعد أن بلغت من العمر ما بلغت
ما كنت من قبل حاولت رسم شيء سوى رسم 
الثعبان من الظاهر من الباطن، وكنت عندئذٍ في السادسة
→Je to těžké, v mém věku se dát znovu do kreslení, když se 
člověk nepokusil o nic jiného než v šesti letech o zavřeného a otevřeného hroznýše!

مهما يكن من أمر فإني سأبذل الجهد في تصوير الأمير صوراً تكون على قدر 
المستطاع كثيرة الشبه به
→Pokusím se ovšem nakreslit portréty co nejvěrněji.

وما أنا واثق من بلوغي
→Ale nejsem si tak docela jistý, zda se mi to podaří. 

هذه الغاية فقد أوفق في بعض الرسوم، وأخفق في البعض
الرسوم، وأخفق في البعض الآخر
→Jedna kresba se zdaří, a druhá už ne.

ومما لا شك فيه أنّي أخطئ قليلاً في القياسات ففي هذه
→Nemohu také dobře vystihnout jeho postavu.

الصورة يبدو الأمير أكبر مما يجب وفي تلك أصغر مما ينبغي
→ Tu je malý princ příliš velký, tam zase příliš malý.

وأتردد أيضاً في لون ثوبه فألتمس اللون
→Váhám také, jakou barvu dát jeho obleku. 

الحقيقي فأصيب تارة وأخطئ أخرى
→A všelijak tápu, hned je to dobře, hned špatně. 

ولا غرابة في أن يزل قلمي في بعض التفاصيل الهامة فأرجو المعذرة على هذا الزلل 
فتبعته لا تقع علي بل على الأمير الذي ما كان ليوضح شيئاً من أمره
→Zmýlím se možná v některých důležitějších podrobnostech, 
ale to už mi musíte prominout. 

 ولعله كان يحسبني شبيهاً به قادراً على اكتشاف الغوامض
→ Můj přítel nikdy nic nevysvětloval. 
Asi myslel, že jsem takový jako on. 

وما كان في استطاعتي، لسوء طالعي، رؤية الخرفان من وراء خشب الصناديق
→Ale já bohužel nedovedu vidět beránky přes bedničku.

مشبهاً للكبار من الناس، ولا بدع فإنّي قد كبرت عن سن الحداثة
→Jsem snad trochu jako dospělí. Asi jsem zestárnul.

                                         - V -

في كلّ يوم يمر كنت أطّلع على شيء جديد من أحوال الكوكب الذي هبط منه الأمير 
الصغير، فيوماً أعرف كيف كان خروجه منه، ويوماً أعرف كيف كانت رحلته
→Každý den jsem se dovídal něco o jeho planetě, o odjezdu, o cestě.

وكنت ألتقط هذا التقاطاً من مجرد الانتباه إلى ما يبدي من الآراء 
→Dovídal jsem se to pozvolna, jak náhodou o něčem přemýšlel.

في اليوم الثالث عرفت على هذه الطريقة قصة البوبابات
→Tak jsem se třetího dne dověděl o dramatě baobabů.

كان الفضل، هذه المرة أيضاً، عائداً إلى الخروف في إطلاعي على هذه القصة، فإن 
الأمير الصغير فاجأني على حين غرة بسؤاله قائلاً
→Tentokrát jsem za to vděčil zase beránkovi, neboť malý princ 
se mě náhle zeptal, jako by se ho zmocnily vážné pochyby:

أصحيح أن الخرفان تأكل صغار الشجر؟
→„Je to pravda, že beránci okusují keře, viď?“

»Ja, das stimmt.«
»Ach, da bin ich froh!«
→„Ano, okusují.“
„Ach, to jsem rád!“

ولم أدرك ما همه أن يأكل الخرفان صغار الشجر
→Nepochopil jsem, proč je tak důležité, aby beránci okusovali keře,

غير أنّه أردف قائلاً
→ale malý princ dodal:

إذا أكلت الخرفان صغار الشجر فهي تأكل كذلك البوبابات؟ 
→„Okusují tedy i baobaby?“

 فقلت له: أن البوبابات ليست من صغار الشجر بل هي
من عظامها. يعدل حجم الواحدة منها حجم الكنيسة، فلو ذهبت 
إلى موطنك بقطيع من الفيلة. لما أتى هذا القطيع على بوبابة واحدة
→Upozornil jsem malého prince, že baobaby nejsou keře, 
ale stromy veliké jako kostely, a že i kdyby vzal s sebou celé 
stádo slonů, nedokázali by sežrat jediný baobab.

فضحك الأمير الصغير عندما تصور في ذهنه قطيع الأفيال في موطنه ثم قال
→Myšlenka na stádo slonů malého prince rozesmála:

إذن لا بد من أن نضع الأفيال بعضها فوق بعض
→„Museli by stát jeden na druhém...“

ثم استدرك وقال
→Ale moudře poznamenal:

أن البوبابات تبدأ صغاراً ثم تكبر
→„Než baobaby vyrostou, jsou malé.“

هذا صواب. ولكن لماذا تريد أن يأكل الخرفان البوبابات الصغار؟
→„Správně. A proč by měli tvoji beránci okusovat malé baobaby?“

فأجابني: أيخفى عنك ذلك؟ فكان كمن يقول
→„To je divná otázka!“ odpověděl, jako by šlo o něco samozřejmého. 

إن الأمر على غاية من الوضوح. أما أنا فأعملت الفكر
طويلاً حتّى حللت هذه المشكلة من تلقاء نفسي
→A stálo mě to hodně námahy, abych porozuměl tomuto problému.

والواقع أن كوكب الأمير الصغير كان مشتملاً كسائر الكواكب على
أعشاب مختلفة، منها الصالح ومنها الطالح
→A skutečně, na planetě malého prince byla jako na všech planetách dobrá tráva i plevel.

وعلى بذور لها صالحة وطالحة
→Tedy z dobrých semen dobrá tráva a ze špatných semen býlí. 

أما البزور فلا تُرى
→Ale semena jsou neviditelná.

منها ما ترقد في ضمير الأرض إلى أن
يخطر لإحداها أن تستيقظ فتهب من رقدتها وتتمطى
→Spí hluboko v zemi, až některému napadne se probudit.

ثم تدفع على خوف نحو الشمس أشطاء فيها
→Tu se protáhne a k slunci bojácně raší nejprve rozkošný a neškodný malý výhonek.

فإذا كان أشطاء فجلة أو ريحانة تُركت لشأنها ونمت كيف شاءت أما
→ Je-li to ředkvička nebo růže, můžeme je nechat,
ať si rostou.

إذا كانت عشبة نبتة طالحة وجبت المبادرة إلى اقتلاعها فور عرفانها
→Je-li to plevel, musíme ho vytrhnout hned, jak ho rozeznáme.

وكان في كوكب الأمير الصغير بزور فظيعة هي بزور البوبابات
→Nu, a na planetě malého prince byla strašná semena... 
semena baobabů.

وكانت تملأ أرض الكوكب
→Půda planety byla jimi zamořena. 

 فإذا نبتت إحداها وتُركت ولم يؤبه لها اشتدت وقويت ثم استحال
التخلص منها
→ A pustíme-li se do baobabu příliš pozdě, už nikdy se ho nezbavíme.

ثم عمت أرض الكوكب
→Zaroste celou planetu.

 وغرزت جذورها فيه
→Provrtá ji svými kořeny.

فإن كان الكوكب صغيراً وكانت البوبابات كثيرة فجرت الكوكب وذهبت به
→A je-li planeta příliš malá a baobabů příliš mnoho, roztrhnou ji.

وقد قال لي الأمير فيما بعد
القضية قضية دربة وانتظام
→„To je věc kázně,“ řekl mi později malý princ. 

فإذا انتهى المرء في الصباح من تنظيف نفسه وإصلاح 
حاله، وجب عليه أن يعنى بتنظيف كوكبه
→„Když dám ráno do pořádku sebe, musím udělat pořádek na planetě.

فيلزم نفسه اقتلاع البوبابات حالما يفرق بينها وبين 
الرياحين، فإنها جميعاً تتشابه كثيراً في أول نبتها
→Je třeba se přinutit a pravidelně vytrhávat baobaby, hned jak je
rozeznáme od růží, kterým se moc podobají, když jsou ještě maličké. 

وهذا عمل فيه بعض الملل وإن يكن من السهولة بمكان
→Je to práce hrozně nudná, ale je velice snadná.“

ونصح لي يوماً بأن أبذل الجهد في رسم صورة جميلة يسهل
معها إدخال هذه المبادئ في رؤوس أولاد بلادي
→Jednou mi poradil, abych se to snažil pěkně nakreslit, aby to u nás děti dobře pochopily.

وقال: "إذا كانوا يوماً على سفر فلا يبعد أن يجنوا منها ثماراً مفيدة
→ „Budou-li jednoho dne cestovat,“ řekl, „může se jim to hodit.

قد لا يضير المرء أن يؤجل عملاً أما إذا كان عمله
→Někdy to nevadí, když se práce odloží na později. Ale u baobabů je to vždycky katastrofa. 

اقتلاع البوبابات في مهودها ففي تأجيل عمله الكارثة الكبرى
→Ale u baobabů je to vždycky katastrofa.

عرفت كوكباً كان يقطنه ولد كسول
→ Já ti poznal jednu planetu... Tam bydlel lenoch.

فتهاون في اقتلاع ثلاث شجرات صغار
→Zanedbal tři keře...“

                                          -VI-

 

???

                                        - VI -

أيها الأمير الصغير، لم أدرك ما أنت فيه من الكآبة إلا شيئاً فشيئاً
→Ach malý princi, tak jsem kousek po kousku pochopil tvůj teskný život. 

أيها الأمير الصغير، لم أدرك ما أنت فيه من الكآبة إلا شيئاً فشيئاً
→ Dlouho pro tebe byly rozptýlením jen kouzelné západy slunce.

 عرفت هذا الأمر الجديد عن مجرى حياتك عندما قلت لي في صباح اليوم الرابع
→ Tuto novou podrobnost jsem se dověděl čtvrtého dne
zrána, když jsi mi řekl:

أحب كثيراً غروب الشمس
→„Mám strašně rád západy slunce.

ألا تصحبني فنرى الشمس حين تغرب
→Pojďme se na jeden podívat...“

لا بد من أن ننتظر طويلاً
→„Ale musíme počkat...“

وماذا ننتظر
→„Počkat? Na co?“

ننتظر إلى أن تجنح الشمس للغروب
→„Až bude slunce zapadat.“

فبدتَ عليك الدهشة في بدء الأمر ثم ضحكتَ من نفسك
→Nejprve ses zatvářil překvapeně a potom ses sám sobě zasmál. 

وقلت
→řekl jsi mně:

حسبتني لا أزال في موطني
→„Já pořád myslím, že jsem doma!“

لا يخفى على أحد أن الشمس تغرب في فرنسا بينما تكون الولايات المتحدة في رائعة الظهيرة، فلو
→Skutečně. Když je v Americe poledne, víme, že nad Francií slunce zapadá. 

 استطاع المرء أن ينتقل في دقيقة من الولايات المتحدة إلى فرنسا لشهد فيها غروب الشمس
→ Stačilo by, abychom se mohli ocitnout za minutu ve Francii, a viděli bychom západ slunce. 

غير أن فرنسا لسوء الطالع، بعيدة جداً عن الولايات المتحدة
→Bohužel Francie je příliš daleko.

أما في كوكبك الصغير فيكفيك أن تجر كرسيك بعض خطوات
→Ale na tvé malinké planetě ti stačilo posunout židli o několik kroků.

فترى الشفق كلما عن لك أن تراه
→A díval ses na soumrak, kdykoliv se ti zachtělo...

قلت لي: رأيت يوماً الشمس تغرب ثلاثاً وأربعين مرة
→„Jednou jsem viděl slunce zapadat třiačtyřicetkrát!“

ثم أردفت
→A po chvilce jsi dodal:

لا تجهل أن المرء، إذا اشتد ت كآبته أحب أن يرى الشمس عند غروبها
→„Víš..., když je člověku moc smutno, má rád západy slunce...“

فقلتُ: أكنت على هذا الحد من الكآبة عندما رأيت الشمس تغرب ثلاثاً وأربعين مرة
→„Tedy v den, kdy jsi viděl západ třiačtyřicetkrát, bylo ti tolik smutno?“

غير أن الأمير الصغير لم يجب
→Ale malý princ neodpověděl.

                               
                                - VII -

في اليوم الخامس عرفتُ شيئاً جديداً عن الأمير الصغير، وكان الفضل في ذلك كما 
كان من قبل راجعاً إلى الخروف
→Pátého dne, zase díky beránku, odhalilo se mi tajemství života malého prince.

ألقى سؤاله تواً وعلى حين غرة كأنّما هو نتيجة تفكير عميق في معضلة حاول حلّها
→ Zeptal se mě náhle a bez úvodu, jako by jeho otázka byla výsledkem nějakého problému, o kterém dlouho tiše uvažoval:

إذا كان الخروف يأكل صغار الشجر فهو يأكل الأزهار أيضاً
→„Když beránek okusuje keře, spásá také květiny?“

الخروف يأكل كلّ شيء يجده في طريقه
→„Beránek spase všechno, na co přijde.“

وهل يأكل الأزهار ذات الشوك
→„I květiny, které mají trny?“

 يأكل حتّى الأزهار المشوكة
→„Ano, i květiny, které mají trny.“

وما نفع الأشواك إذاً
→„Tak načpak jsou ty trny?“

وكان يراني والمطرقة بيدي وأصابعي سود من الشحم وأنا منحنِ من فوق هنّةِ تبدو
→Nevěděl jsem. Měl jsem právě spoustu práce, protože jsem zkoušel odšroubovat příliš utažený svorník motoru. 

Působilo mi to plno starostí, neboť jsem přicházel na to, že porucha je asi velmi vážná. 

und ich machte mich aufs Schlimmste gefaßt, weil das Trinkwasser zur Neige ging.
→A poněvadž pitné vody ubývalo, obával jsem se nejhoršího.

وما نفع الأشواك إذاً
→„Nač jsou ty trny?“

Der kleine Prinz verzichtete niemals auf eine Frage, wenn er sie einmal gestellt hatte. 
→Malý princ nikdy neupustil od otázky, když ji jednou dal.

Ich war völlig mit meinem Bolzen beschäftigt und antwortete 
aufs Geratewohl:
→Svorník mě zlobil a odpověděl jsem, co mě právě napadlo:

»Die Dornen, die haben gar keinen Zweck, die Blumen lassen sie aus reiner Bosheit wachsen!«
→„Trny nejsou na nic. Od květin je to čirá zlomyslnost!“

»Oh!« Er schwieg. Aber dann warf  er mir in einer Art Verärgerung zu:
→„Ó!“Ale po chvilce mlčení odsekl trochu nevraživě:

»Das glaube ich dir nicht! Die Blumen sind schwach. 
→„Nevěřím ti! Květiny jsou slabé.

Sie sind arglos. 
→Jsou naivní. 

Sie schützen sich, wie sie können. 
→ Zabezpečují se, jak dovedou. 

Sie bilden sich ein, daß sie mit Hilfe der Dornen gefährlich 
wären …«
→Myslí si, že jsou strašné, když mají trny...“

I did not answer. At that instant I was saying to myself:
→Neodpověděl jsem. V té chvíli jsem si říkal:

Wenn dieser Bolzen noch lange bockt, werde ich ihn mit einem Hammer-schlag heraushauen müssen.
→ Jestli se ten svorník ještě nepohne, rozbiji ho kladivem.

Der kleine Prinz störte meine Überlegungen von neuem:
→Malý princ mě znovu vyrušil z přemýšlení:

»Und du glaubst, daß die Blumen …«
→„A ty myslíš, že květiny...“

»Aber nein! Aber nein! Ich glaube nichts! Ich habe irgend etwas daher-geredet. 
→„Ale kdepak! Já nic nemyslím!“ odpověděl jsem nazdařbůh. 

Wie du siehst, beschäftige ich mich mit wichtigeren Dingen!«
→„Já myslím na vážné věci.“

Er schaute mich verdutzt an.
→Podíval se na mne užasle.

»Mit wichtigeren Dingen!«
→„Na vážné věci!“

وكان يراني والمطرقة بيدي وأصابعي سود من الشحم وأنا منحنِ من فوق هنّةِ تبدو 
في عينه على غاية من القبح، ثم قال
→Viděl, jak se skláním s kladivem a s prsty černými od oleje 
nad předmětem, který se mu zdál hrozně ošklivý.

إنّك لتتكلم ككبار الناس
→„Mluvíš jako ti dospělí!“

Das beschämte mich. Er aber fügte unbarmherzig hinzu:
→To mě trochu zahanbilo. A ještě nemilosrdně dodal:

إنك لا تميز بين الأشياء بل تخلط بينها جميعاً
→„Všechno spleteš dohromady... Všechno pomícháš!“

وكان مستشيطاً غيظاً
→Byl opravdu velice rozhněván. 

يهتز من غيظه فيرتجف في الهواء شعره الذهبي ،ثم قال
→Potřásal ve větru svými sytě zlatými vlasy:

عرفتُ كوكباً كان فيه رجلٌ قرمزي اللون
→„Znám planetu, kde žije jeden moc červený pán.

ما شم يوماً زهرة ولا نظر إلى نجمة
→Nikdy nepřivoněl ke květině, nikdy se nepodíval na hvězdu.

ولا أحب أحداً فكان ،انهماكه طوال حياته في جمع الأرقام
→Nikdy neměl nikoho rád. Nikdy nic nedělal, jen počítal.

وكان يردد في يومه، من صبحه إلى مسائه، ما قلت أنت
→A celý den opakuje jako ty:

أنا رجل رزين، أنا رجل رزين وكان ينتفخ كبراً لكنّه
→„Já jsem vážný člověk! Já jsem vážný člověk!“ - A nafukuje se pýchou.

ما كان رجلاً بل ضرباً من الفطر
→ Ale to není člověk, to je pýchavka!“

قلت: ماذا؟
→„Cože to je?“

ضرباً من الفطر
→„Pýchavka!“

قال هذا وقد امتقع لونه من ثورة الغضب
→Malý princ byl teď hněvem celý bledý.

ثم قال: منذ الملايين من السنين تنبت الأزهار أشواكاً 
→„Už miliony let si květiny tvoří trny. 

ومنذ الملايين من السنين تأكل الخرفان الأزهار
→A beránci je přesto po milióny let okusují.

 بالرغم من الأشواك، وأنت ترى أنّه ليس من الجد في شيء أن نحاول إدراك السبب الذي من أجله تعاني الأزهار إنباتاً لأشواك لغير ما فائدة
→ A to není vážná věc, snažíme-li se pochopit, proč se květiny tolik namáhají, aby měly trny, když ty trny na nic nejsou? 

ألا يكون من شأنٍِ للحرب القائمة بين الخرفان والأزهار
→Copak boj beránků a květin není důležitý?

ألا يكون التبحر في هذه القضايا أجلّ شأناً وأكثر رصانة من التبحر في الأرقام التي  
يقضي ذلك الرجل الضخم الجثة، القرمزي اللون، في جمعها
→Není to vážnější a důležitější než počítání toho tlustého červeného pána? 

فلو أنني أعرف أنا زهرة وحيدة لا شبيه لها في العالم وكانت هذه الزهرة في كوكبي  وأعرف أن في طاقة خروف صغير أن يقضي عليها ويبيدها صباح يومٍ، بقضمة
واحدة، من دون أن يدرك شنيع صنعه، أما تكون هذه القضية في نظري على جانب من الخطورة
→A co když já znám květinu, jedinou na světě, protože
neroste nikde jinde než na mé planetě? A co když mi tu 
květinu nějaký beránek rázem zničí, jen tak, jednou zrána, 
a ani si neuvědomí, co dělá? To že není důležité?“ 

وعلا وجهه احمرار ثم عاد فقال
→Zarděl jsem se a po chvíli pokračoval:

إذا أحب رجل زهرة ليس من نوعها إلاّ هي في الملايين الملايين من
النجوم فإن ذلك يكفي لإسعاده عندما ينظر إلى النجوم ويقول في نفسه
→„Má-li někdo rád květinu, jedinou tohoto druhu na miliónech a miliónech hvězd, stačí mu, aby byl šťasten, když se na hvězdy dívá.

إن زهرتي هي في بعض هذه الكواكب
→Řekne si: Tam někde je má květina... 

أما إذا أكل الخروف الزهرة فإن تلك النجوم تنطفئ بغتةً في ناظريه وتصبح كأنّها لم تكن
→Ale sežere-li beránek květinu, bude to, jako by najednou všechny hvězdy pohasly!

ألا ترى في هذا شيئاً خطيراً؟
→ A to že není důležité!“

قال هذا ولم يزد بل طفق يشهق وينتحب
→Nemohl už dál mluvit.
 Propukl náhle v pláč.

وكان الليل قد خيم
→Nastala noc.

 وقد سقطت الأدوات من يدي
→Odhodil jsem nářadí.

المطرقة واللولب نظرة استخفاف واحتقار، وهان عندي العطش والموت
→Nezáleželo mi už na kladivu, svorníku, žízni ani smrti.

فعلى هذه النجمة، هذه الأرض التي هي كوكبي، أمير صغير ينبغي لي أن أُهدئ من روعه وأعزيه
→Na jedné hvězdě, na planetě, na té mé, na Zemi, bylo
nutno utěšit malého prince. 

وأواسيه
→Vzal jsem ho do náruče.

وهدهدته وقلت له
→Kolébal jsem ho. Říkal jsem mu:

لا خطر على الزهرة التي تحب فإني أرسم للخروف
كمامة فلا يستطيع قضمها
→„Květině, kterou máš rád, nehrozí nebezpečí...

وأرسم للزهرة حاجزاً من حديد فلا يستطيع الدنو منها
→Nakreslím tvému beránkovi náhubek.

Ich werde dir einen Zaun für deine Blume zeichnen … 
→Nakreslím ti pro tvou květinu ohrádku... 

وارتبكت فلا أدري ما أقول له
→Udělám...“ Nevěděl jsem už pořádně, co říci.

وشعرت بأنّي خرِفٌ غبي لا يسعني إدراك ما به
→Připadal jsem si strašně nešikovný. 

ولا اللحاق به في عالمه
→Nevěděl jsem, jak se mu přiblížit, jak se k němu dostat...

إن عالم الدموع لسر
→Svět slz je tak záhadný.

                                    - VIII -

ثم عرفت شيئاً كثيراً عن تلك الزهرة
→Květinu malého prince jsem poznal velice brzy lépe.

كان في كوكب الأمير الصغير أزهار بسيطة ذات صفّ واحد من الأوراق
→Na jeho planetě rostly prosté květiny, ozdobené jedinou 
řadou okvětních plátků.

تنبت فيه منذ القدم ولا تشغل مكاناً واسعاً ولا تزعج راحة أحد
→Nezabíraly místo a nikoho nerušily. 

كانت تبدو في الصباح بين الكلأ ثم تتلاشى في المساء
→Jednoho rána se vždy objevily v trávě a potom večer uvadaly. 

 أما تلك الزهرة فإنّها نجمت يوماً من بذرة جاءت من حيث لا ندري، ورآها الأمير
الصغير فإذا هي لا تشبه الأعشاب النابتة على كوكبه فراقبها مراقبة
→Ale tahle květina vyklíčila jeden den ze semene přivátého bůhvíodkud a malý princ bděl velmi pozorně nad tímto výhonkem, který se nepodobal jiným produktům. 

شديدة خوف أن تكون نوعاً جديداً من أنواع البوبابات
→Mohl to být nějaký nový druh baobabu.

غير أن النبتة، سرعان ما توقفت عن النمو وطفقت تأخذ الأهبة لإبراز زهرتها
→Keřík však náhle přestal růst a začal hnát do květu. 

وكان الأمير الصغير يشهد تكوين برعمتها العظيمة ويتوقّع أن تخرج من هذه البرعمة رؤيا عجيبة. على
أن الزهرة كانت تتباطأ وتطيل التأهب للخروج، حتّى تجيء على غاية ما يكون من جمالها
→Malý princ, který byl při tom, když vyrašil obrovský pupen, dobře tušil, že z něho vypučí něco zázračného, ale květina se 
ve svém zeleném příbytku krášlila nekonečně dlouho.

فهي في خليتها الخضراء تنتقي بكل دقّة ألوانها وتتأنّى في ارتداء أثوابها  فترتب أوراقها وتنظمها خشية أن تبرز
→Pečlivě si vybírala barvy. Oblékala se pomalu, upravovala si okvětní plátky jeden po druhém. 

للنور بثوب واهن النسج كثوب الشقائق
→Nechtěla se ukázat celá pomačkaná jako vlčí máky.

بل في اكتمال الجمال والروعة
→Chtěla se objevit až teprve v plné kráse.

وما الحيلة وهي مغناج تحب
→Ó ano, byla to parádnice! 

الثياب الأنيقة الزاهية. فلا عجب أن يطول تأهبها للخروج وأن تعنى عناء زائداً في 
تجملها وإعداد زينتها في الخفاء
→Její tajemná toaleta trvala mnoho a mnoho dní. 

وفي صباح يوم، عند طلوع الشمس، شقّت برعمتها وظهرت
→Až jednoho rána se ukázala právě při východu slunce. 

وبالرغم مما قضت من الوقت في إعداد عدتها للخروج قالت وهي تتثاءب
→A květina, která se tak pečlivě připravovala, řekla zívajíc:

آه! إنّي ما استيقظت إلاّ منذ هنيهة فلذا تراني مشعثة الشعر فأسألك
المعذرة
→„Ach, právě jsem se probudila... Promiňte, prosím... 
Jsem ještě celá rozcuchaná...“

ولم يتمالك الأمير الصغير عن إبداء إعجابه فصاح
→Malý princ nemohl v té chvíli skrýt svůj obdiv:

ما أجملك
→„Jak jste krásná!“

فأجابت الزهرة بلطف: ما أصدق ما قلت! فإنّي ولدت عند ولادة الشمس
→„Že ano,“ odpověděla tiše květina. „A přišla jsem na svět zároveň se sluncem...“

فأدرك الأمير الصغير أنّها لم تكن على كثير من التواضع غير أنّها كانت على كثير من الفتون
→Malý princ správně uhodl, že není moc skromná. Ale tolik dojímala!

ثم قالت الزهرة: أظن أن وقت الإفطار قد حان فهل تتكرم وتهتم بي
→„Myslím, že je čas posnídat,“ dodala po chvilce, „byl byste tak hodný a postaral se o mne...“

فارتبك الأمير الصغير ومضى فجاء بمرشّة وسقى بها الزهرة ماء بارداً
→A malý princ, celý zmaten, šel pro konev s čerstvou vodou a obsloužil květinu.

وما لبثت الزهرة حتى أخذت تعذّبه بزهوها وصلفها وما تبدي من الغيرة
→Tak ho velice brzy potrápila svou poněkud plachou marnivostí. 

ومن ذلك أنّها قالت له يوماً وهي في الحديث عن شوكاتها الأربع
→Například jednoho dne, když mluvila o svých čtyřech 
trnech, řekla malému princi:

لتأت الآن الأنمار ببراثنها
→„Jen ať si přijdou tygři se svými drápy!“

فرد عليها الأمير الصغير قائلاً: ليس من أنمار على كوكبي
→„Na mé planetě přece nejsou tygři,“ namítl malý princ,

ثم إن الأنمار لا تأكل العشب
→„a tygři trávu ani nežerou.“

فأجابت الزهرة بلطف: ما أنا عشبة
→„Já nejsem tráva,“ odpověděla jemně květina.

 اغفري لي زلّتي
→„Ó, promiňte...“

فقالت: أنا لا أخشى الأنمار إنّما أخاف مجاري الهواء
→„Já se tygrů vůbec nebojím, ale mám hrůzu z průvanu.

ألا يكون عندك حاجز دون الهواء
→Nemáte, prosím, nějakou zástěnu?“

فقال الأمير في نفسه: ليس من عادة الأزهار أن تخاف الهواء، فما معنى هذا؟
→Hrůzu z průvanu... Pro rostlinu to není právě šťastné, řekl si malý princ.

إن هذه الزهرة لذات نفسٍ معقّدة
→ S touhle květinou je potíž...

ثم قالت الزهرة: وإذا جاء المساء ضعني تحت غطاء من زجاج
→„A večer mě dejte pod poklop. 

فالبرد قارس عندك
→ U vás je veliká zima.

→وليس عندي شيء من أسباب الراحة أما البلد الذي جئت منه
...
وتوقّفت عند هذا الحد من كلامها
→ Je to tu špatně položené.
Tam, odkud přicházím...“ Ale zarazila se.

إنّها جاءت إلى كوكب الأمير على شكل بذرة 
→Přišla jako semeno.

فما استطاعت أن تعرف شيئاً عن العوالم الأُخرى
→Nemohla z jiných světů nic poznat.

وكأنّها خجلت عندما فاجأت نفسها وهي تعد كذبة على هذا الجانب من السذاجة فأحت أحتين أو ثلاثاً لتظهر للأمير خطأ رأيه في مجاري الهواء
→ Zahanbena, že se nechala chytit při pokusu o tak prostinkou lež, dvakrát nebo třikrát zakašlala, aby malého prince upozornila, že udělal chybu:

 ثم قالت: والحاجز دون الهواء أين هو؟
→„A co ta zástěna?“

قال: كنت على وشك الذهاب للمجيء به غير أنّكِ تكلمينني
→„Chtěl jsem pro ni jít, ale mluvila jste se mnou!“

فعادت إلى الأح وبالغت فيه لتثير تبكيت ضميره 
→Tu nuceně zakašlala, aby v něm přece jen probudila výčitky svědomí.

وعلى هذا الحد أخذ الشك يتسرب إلى قلب الأمير الصغير بالرغم من صدق نيته في حبه لها
→A tak malý princ, ačkoliv měl dobrou vůli mít ji rád, brzy o 
ní zapochyboval. Bral vážně bezvýznamná slova, a byl proto velice nešťasten.

أما أنا فأرى أنّه أنزل منزلة الجد بعض كلمات لا آبه لها فبات من جراء ذلك تعساً شقياً
وقد قال لي يوماً
→„Neměl jsem ji poslouchat,“ svěřil se mi jednoho dne.

وقد قال لي يوماً: كان علي ألاّ أصغي إليها فمن الخطأ أن نصغي للأزهار. يكفينا منها 
أن ننظر إليها وأن نتنشق طيبها
→„Květiny nesmíme nikdy poslouchat. Musíme se na ně dívat a vdechovat jejich vůni.

كان شذا زهرتي يعبق في جنبات كوكبي أما أنا فما عرفت أن أجني منها لذّة ومتعة
→Moje květina naplňovala vůní celou planetu, ale nedovedl 
jsem se z toho těšit.

وقصة البراثن والأنمار التي أزعجتني بها كثيراً، أما كان الأحرى بي أن أبدي لها 
عند سماعها عطفاً ورفقاً؟
→ Historka s drápy, která mě tak dopálila, měla ve mně vzbudit vlastně něhu...“

وقال لي مرة أخرى
→A ještě se mi svěřil:

أنا ما عرفت أن أتدبر أمري ولا أن أفهم
→„Tehdy jsem nedovedl nic pochopit.

ما كان علي أن أحكم على كلامها بل على أفعالها
→Měl jsem ji posuzovat podle jednání, ne podle slov.

إنها كانت تعطرني وتضيء لي
→Obklopovala mě vůní a jasem.

فلماذا فررت منها ولم أحزر ما وراء حبائلها وحيلها
الساذجة من المحبة والعطف
→ Neměl jsem, myslím, kdy utéci.
Měl jsem pod jejími chabými lstmi vytušit něžnost.

إن الأزهار تناقض نفسها بنفسها
→Květiny si tak odporují! 

لكنّي كنت صغيراً جداً ولم أُحسن محبتها
→Ale byl jsem příliš mladý, abych ji dovedl mít rád.“